بوی کافور، عطر یاسمن، یک درام ایرانی تحریککننده است که توسط بهمن فرمانآرا به کارگردانی و نویسندگی آن ساخته شده است. این فیلم در سال ۲۰۰۰ منتشر شده و داستان آن دربارهٔ بهمن، یک کارگردان است که به دلیل مشکلات سانسوری نتوانسته است در طول ۲۴ سال گذشته فیلمی بسازد. بهمن، که به دنبال ادامهٔ علاقهاش به سینما است، به یک پروژه مستند برای تلویزیون ژاپنی میپردازد که در آن به مراسمهای دفن ایرانیان میپردازد.
همزمان با بررسی بهمن از موضوع، او توسط خاطرات مرگ همسرش همراهی میشود. در سالگرد مرگ همسرش، یک سوارکار مرموز، که به طرز عجیبی شبیه به همسر فوت شدهاش است، وارد زندگی بهمن میشود. این رویداد باعث میشود بهمن با مرگی که در پیش روی اوست، پیشاپیش روبرو شود و با پشیمانیهای گذشته و شکنندگی وجودی مواجه شود.
“بوی کافور، عطر یاسمن” به صورت عمیق و تأملی با موضوعاتی از جمله غم، وجودگرایی و مبارزهٔ هنری سر و کار دارد. کارگردانی خام و دروننگر بهمن فرمانآرا، به همراه با بازی قابل توجه بازیگران از جمله بهمن فرمانآرا، رویا نونهالی و ابراهیم آبادی، عمق عاطفی را به داستان میبخشد.
این فیلم در زمینهٔ ایران، نگاهی به سنتهای فرهنگی غنی این کشور ارائه میدهد و در عین حال به موضوعات جهانی از جمله از دست دادن و آرزوی انسانی میپردازد. با امتیاز IMDb ۶.۶، “بوی کافور، عطر یاسمن” یک بررسی تحریککننده و شعری از زندگی، مرگ و قدرت سینما است.
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.